Moms have superpower

Elke moeder is een superheld. Op wat voor manier je ook moeder bent geworden, hoe het ook allemaal gelopen is, en ook als dat niet is gegaan zoals jij dacht dat het zou moeten gaan.

Heel vaak spreek ik moeders die niet fijn terugkijken op hun bevalling. Spijt, teleurstelling, schuldgevoelens… Daarom is het idee om terug te kijken naar de zwangerschap en de geboorte iets wat voor sommige moeders best even slikken kan zijn. Zoals zoveel gebeurtenissen die niet fijn waren, hebben we ook deze vaak zorgvuldig weggestopt en we halen het liever niet zomaar naar boven. Maar net als een bal die je onder water blijft duwen, wil het verhaal er ook een keer uit. Het moet er ook een keer uit. Om het zelf te gaan verwerken, om het verhaal nog eens met andere ogen te bekijken en om te erkennen dat wat er gebeurd is misschien best heel heftig was. Vaak is er door de omgeving een label opgeplakt. Zo sprak ik een moeder waarbij de verloskundige na een heftige bevalling had gezegd: ‘ik heb wel erger meegemaakt’. Deze opmerking is 6 jaar lang blijven hangen. Toen deze moeder haar verhaal bij mij kwam doen, kwam ze erachter dat het wel echt een hele heftige bevalling was. En omdat er ruimte was voor haar ervaring en haar gevoelens, mocht er na 6 jaar eindelijk een hele lading vastgehouden, tegengehouden emotie uit. Het aangaan is altijd bevrijdend en vaak minder heftig dan het blijven onderdrukken van de herinnering.

Niet alleen voor de moeder, maar ook voor de baby is de geboorte een overweldigende gebeurtenis. Gelukkig komt er steeds meer begrip en erkenning voor de ervaringen van een baby, zowel tijdens de zwangerschap als tijdens en vlak na de geboorte. Waar er zo’n 80 jaar geleden nog reclame werd gemaakt voor roken tijdens de zwangerschap (echt waar!), en baby’s tot begin jaren ’80 nog zonder verdoving geopereerd werden (men dacht dat ze dat nog niet konden voelen)…. weten we nu gelukkig al een stuk meer over wat een baby in deze belangrijke periode ervaart en opslaat. Helaas bereikt deze (wetenschappelijke) kennis nog niet alle geboorteprofessionals en ouders, maar we zijn goed op weg!

Oh jee….weer een bak schuldgevoelens bij de moeder die wordt aangewakkerd… want het liep niet allemaal perfect. En achteraf had je zo graag dingen anders gedaan. En nu heeft je kind daar misschien ook nog last van… Als je het maar had geweten…als het maar anders had gekund… Maar het is gegaan zoals het ging. Jij hebt gedaan wat je naar omstandigheden kon en wist, en je omgeving heeft gehandeld naar wat zij konden en wisten. Jouw verhaal mag er helemaal zijn. Met wat er dan ook gebeurd is.

Samen, in een veilige setting, kijken we terug op wat er precies gebeurd is. Op hoe dat gevoeld heeft voor jou als moeder. Laten we de vaders ook niet vergeten, want ook zij zijn ooit geboren dus dragen hun eigen ervaring (vaak onbewust) mee, en hebben de overweldigende gebeurtenis van het vader worden meegemaakt.

En de baby’s. We kijken naar wat de baby ervaren heeft, wat hij meegekregen heeft, hoe dat gevoeld kan hebben, en wat voor impact dit nu nog steeds kan hebben op zijn gedrag. Samen gaan we begrijpen wat er gebeurt als deze vaak onbewuste herinnering de kop op steekt, wat er in het stress systeem gebeurt, en we gaan ontdekken dat gedrag ineens volkomen logisch blijkt te zijn.

En wat dan? vragen veel ouders zich van tevoren af. Dan weten we het, en dan? Nou, dan gebeurt er eigenlijk heel veel! Doordat je je als ouder bewust bent geworden van de impact van de geboorte op je kind, kun je het gedrag van je kind anders gaan bekijken en lukt het beter om aan te sluiten bij wat je kind eigenlijk nodig heeft. Samen zoeken we een manier die bij jou past om met je kind te gaan praten over wat hij heeft meegemaakt, zodat ook voor het kind de erkenning kan komen, en de onbewuste herinneringen een plekje krijgen. En dan kunnen jullie samen gaan helen, samen gaan inhalen wat ingehaald moet worden en nog meer in verbinding komen met elkaar.

Moms have superpower…and dads too….and the babies…wow, if only we knew how much!