Dit keer geen zelfgeschreven blog, maar een ode aan een stuk tekst van iemand anders. Ik zou er zelf mee aan de haal kunnen gaan en het nèt iets anders schrijven, waardoor ik de credits ervoor zou kunnen krijgen, maar dit stuk tekst is zo goed geschreven, door iemand anders, maar de wijsheid is universeel, van ons allemaal. Ik deel graag dit stuk tekst, zodat ook mensen die het boek niet gelezen hebben of niet willen lezen, toch dit stukje ook mee kunnen pakken. Zelf heb ik ook mijn stukken gepakt, en ik ben er ook nog steeds mee aan het werk. Een opstelling geeft mij vaak inzicht en maakt helder wat het nou eigenlijk is dat er onder de oppervlakte speelt.....
Uit ‘De wijsheid van de Heks’ door Susan Smit:
‘Bij het beginsel van verantwoordelijkheid dragen hoort ook het erkennen van het eigen aandeel in dingen. We hebben allemaal pijnlijke gebeurtenissen of periodes in ons leven ervaren. Als we eraan terugdenken, kunnen we gemakkelijk vervallen in vingerwijzen en oordelen. Dít heeft die persoon ons aangedaan, dát is ons door schuld van anderen overkomen. Niets is gemakkelijker dan blijven vasthouden aan het verhaal dat je jezelf altijd verteld hebt – waarin vast waarheid schuilt, maar waarin je ook veel pijlen richt op de andere betrokkenen. Vergeving van die anderen helpt je een stuk op weg om het trauma achter je te laten, maar wat vooral wonderen doet is het onder ogen zien van je eigen aandeel.
Je hebt binnen die pijnlijke gebeurtenis of periode misschien op een bepaalde manier gereageerd, een manier die niet bevorderlijk was om naar een oplossing te bewegen. Misschien ben je zelfs wel deel van het probleem geweest. Misschien heb je karaktereigenschappen die, als je terugkijkt, voor steeds dezelfde soort problemen hebben gezorgd en die jou belemmeren om tot een vervuld leven te komen. Ook dat is onderdeel van oorzakelijkheid, van de Wet van Causaliteit.
Het inzien en aanvaarden van je eigen aandeel, hoe klein of groot het ook was, heeft altijd een helende werking. Niet als je vervolgens jezelf gaat veroordelen, maar als je erkent dat er een deel van het verhaal was waar jij invloed op uitoefende. Het brengt je weg van slachtofferdenken, wraakfantasieën en haatgevoelens. Als jij immers een deel in handen had, dan kun je je daarop concentreren in plaats van op het deel waar je geen invloed op had, en kun je er lessen uit trekken. En als je er vervolgens iets van leert, dan heeft het meer nut en zin gehad dan wanneer je geen enkele rol in het gebeurde accepteert. Het is helend omdat je toestaat dat de ervaring je wijsheid brengt over jezelf en je toekomst.
Er zijn ook dingen die ons overkomen en waar je met de beste wil van de wereld geen eigen aandeel in kunt ontdekken. Zelfs dan helpt het om te ontrafelen: wat is van mij en wat is niet van mij? Het verdriet, de rouw, de woede om wat er is gebeurd zijn van jou. Niemand anders draagt ze, ook niet de daders en betrokkenen. Zij hebben geen last van wat jij voelt en denkt. Hoe oneerlijk het soms ook is, jij hebt je pijn zelf te dragen. Wat nou als je die gevoelens ook echt besluit te gaan dragen en er eigenaarschap van accepteert? Als je naar ze kijkt, met een lief oog, en besluit ze in bezit te nemen? Dit ben jij, met dit verleden, die nare gebeurtenissen en die gevoelens erover die jou hebben gemaakt tot wie je bent. Niets veroordeel je, niets mag er niet zijn en niets heeft een plaats bij een ander. Jij bent de rechtmatige eigenaar en draagt de plicht ervoor te zorgen.
Je denkt misschien dat het in bezit nemen van de ervaring te zwaar wordt, dat je eronder gebukt zult gaan, dat de wrok nog groter wordt. Het tegendeel is waar: je zult je bevrijd voelen. Autonoom. Ontdaan van koorden met allerlei mensen aan wie je energie verliest. Je vordert je kracht terug. Je schiet geen pijlen meer af die geen doel treffen. Je bent vrij.’
Reactie plaatsen
Reacties