Het is tijd voor de mannen..

Ik had er al een tijd geleden over gelezen en een stuk tekst erover op mijn bureaublad geparkeerd. En ineens klopt het nu. De tijd is daar, het is tijd voor de nieuwe mannelijke energie. Het is tijd voor mannen om hun plek in te nemen. De vrouwelijke energie heeft een aantal stappen gezet. Zij is bezig op te bloeien en ondanks de ongelijkheid die nog heerst in de maatschappij, krijgt de vrouwelijke energie steeds meer voet aan wal. Maar de vrouwelijke energie kan niet volledig in haar kracht komen zonder de samenwerking met de mannelijke energie. Zowel op collectief niveau als op individueel niveau.

Waar ik de afgelopen jaren talloze familieopstellingen met vrouwen heb gedaan, een enkele vader van een cliëntje daargelaten, is er ineens een shift gaande. Twee weken terug mocht ik een opstelling doen met de man van een vriendin. Via een psychologe waar ik de laatste tijd steeds vaker mee samenwerk, kwam er een vraag van een jongeman van in de twintig. Er staan nog twee afspraken met mannen gepland in de agenda en gisteren deed ik een fantastische opstelling met een man, samen met zijn vrouw die zwanger is van hun tweede kindje. En wat een prachtige, kwetsbare maar krachtige energieën heb ik zelf mogen ervaren in deze opstellingen!  

Veel mannen vandaag de dag hebben te dealen met de ‘oude’ mannelijke energie. Dit uit zich vaak in donkere gevoelens: agressie, woede en tegelijk onmacht en volkomen hulpeloosheid. Onderdrukte woede, die soms leidt tot uitbarstingen of juist tot het inhouden van alle emoties om die uitbarstingen maar te voorkomen. En aan de andere kant een klein jongetje in hen dat zo graag gezien en gehoord wil worden.

Hoe is het om man te zijn? Wat voor voorbeelden hebben zij gehad? Vaders die vroeg zijn overleden en hun zoon niet hebben kunnen leren wat het is om man te zijn. Vaders die vanuit overleven enkel voor kaders en veiligheid wilden zorgen, en daarmee onbedoeld hun zoon verbaal of lichamelijk pijn deden. Vaders die emotioneel niet aanwezig waren. Vaders die zelf niet goed man durfden of konden zijn. Vaders die door hun eigen trauma's verslaafd waren aan alcohol en hun vrouw mishandelden. Wat voor voorbeeld kregen zij van andere mannen in hun omgeving? 

En wat is de relatie met het vrouwelijke? Of in het dagelijkse leven, met hun vrouwelijke partner? Moeten zijn de sterke, beschermende man zijn? Moeten zij de gevoelige, meegaande partner zijn? Moeten ze avontuurlijk zijn? Moeten ze opboksen tegen andere mannen?

Wat ik nu zie, is dat er veel mannen zijn die bang zijn voor hun eigen emoties. Bang voor boosheid, want wat als de woede en agressie eruit komt? Bang voor verdriet, want wie is er om jou vast te houden, en wat als jij instort terwijl je voor je gezin moet zorgen?

Ik heb niet de illusie of de wens om alle mannen die hiermee worstelen te helpen, want wie ben ik, als vrouw, om hen te vertellen wat het is om man te zijn? Mannen hebben elkaar nodig, hebben nieuwe rolmodellen nodig, en hebben het nodig om met elkaar uit te zoeken wat het is, die nieuwe mannelijke energie. Wat het is om man te zijn. Met alles wat je in je hebt.

Wat ik wel kon ervaren in deze bijzondere opstellingen, was de helende werking van het onder ogen zien van waar je vandaan komt, erkennen wat het is dat jij zo hard nodig had als opgroeiende jonge man, en wat een kracht er vrij kan komen als we loskomen van oude patronen die ons niet meer dienen.

Want als jij als man in je eigen energie komt te staan, wauw….