Het is tijd om lief te zijn voor jezelf.....

Dat klinkt heel makkelijk, maar velen van ons zijn dat niet gewend, ‘we zijn gewoon niet zo opgevoed’. Hoeveel oordelen komen er bij jou naar boven wanneer je besluit lief te zijn voor jezelf? Misschien vind je het egoïstisch, of heb je veel oordeel op anderen die altijd maar aan zichzelf denken….

Er zijn veel wijze uitspraken over eerst voor jezelf zorgen. De alom bekende ‘eerst zelf een zuurstofmasker opzetten en dan pas bij je kind’. Maar ook ‘leer eerst van jezelf houden voordat je een echte liefdesrelatie aan kunt gaan met een ander’. En toch blijkt dat we in de praktijk vaak gewend zijn om onszelf ‘op te offeren’ voor het grote geheel. Of dat we zulke hoge eisen aan onszelf stellen wat betreft werk, in je relatie of naar je kinderen, dat we onszelf heel vaak juist op de laatste plaats zetten. We werken ons uit de naad, willen alles altijd maar ‘goed’ doen, werken nog een beetje harder en vergeten de signalen van ons lichaam compleet. We doen het vaak om een ander te pleasen; je baas, je partner, je kind, je familie, en eigenlijk komen we vaak tot de conclusie dat we het toch nooit goed genoeg doen. Of we krijgen er de credits niet voor. De ander is er niet blij genoeg mee, of je vindt zelf dat je het eigenlijk nog niet goed genoeg hebt gedaan. En dan heb je zo hard gewerkt…waarvoor?

Juist nu voel ik en hoor ik van verschillende kanten dat het tijd is om lief te zijn voor jezelf. Het harde werken, daar zijn we eigenlijk wel klaar mee. Het voldoen aan al die eisen van jezelf, van je omgeving….het onderhouden van alle contacten waar je eigenlijk op leegloopt… juist nu is het een tijd om keuzes te gaan maken die anders zijn dan voorheen. Waar wil jij je energie in steken? Waar krijg jij energie van? En hoeveel van jouw tijd was je voorheen eigenlijk bezig met dingen waar je heel moe van werd en die je weinig opleverden?

Maar..…lief zijn voor jezelf..…hoe doe je dat eigenlijk? Velen van ons zijn niet zo opgevoed, hebben niet dat voorbeeld gekregen van onze eigen ouders. Zij komen uit een andere generatie, de generatie na de oorlog, een compleet andere tijd met andere belangen om te overleven. Maar nu, in ons dagelijks leven, werken we nog steeds op een bepaalde manier door die misschien helemaal niet meer passend is. Soms is lief zijn voor jezelf gewoon op de bank zitten, een serie kijken of een boek lezen. Zonder doel, gewoon omdat je daar zin in hebt. Of iets lekkers eten. Ook al is het niet zo gezond, of zitten er veel calorieën in, of heb je jezelf altijd aangeleerd dat dat slecht voor je is. Soms mag het gewoon even, om lief te zijn voor jezelf. Maar ook een stuk lopen of fietsen kan fijn zijn, zolang het maar niet moet. Sporten omdat je zin hebt om te bewegen is heerlijk, sporten omdat je dan voldoet aan verwachtingen van jezelf of van anderen is een stuk minder lief.

Je constant aanpassen aan je partner, zodat hij of zij jou misschien leuker gaat vinden, afvallen om er voor de ander aantrekkelijker uit te zien, je eigen behoeften opzij zetten om de ander te pleasen…het resultaat is vaak het tegenovergestelde van wat je wilde bereiken. Zo leuk ben je namelijk niet als je niet lief voor jezelf bent. Als jij niet goed voor jezelf zorgt, niet lief bent tegen jezelf, wie moet het dan doen? Misschien leg je dat dan allemaal neer bij de ander, ga je verwachten dat die ander dan lief gaat zijn voor jou, jou gelukkig zal maken. Dat is nogal een taak! En ik kan je voorspellen…een taak die de ander nooit goed genoeg kan uitvoeren!

En als je kinderen hebt? Is het dan niet logisch dat die op de eerste plaats komen? Voor een deel wel, zeker in het begin, en als het om de primaire behoeftes gaat. Maar juist ook als je kinderen hebt, is het zó belangrijk om lief te zijn voor jezelf en te zorgen voor jezelf! Want een blije moeder die lekker in haar vel zit, is ook voor een kind tienduizend keer fijner dan een moeder die zichzelf continu voorbij loopt, haar eigen behoeften niet inwilligt, niet voor zichzelf zorgt en eigenlijk niet lief is voor zichzelf. Kinderen leren namelijk het meeste door te kijken naar hun ouders. ‘Hoe doen jullie het?’ Zij kijken het af. Als jij je kind iets wil leren, maar je doet zelf het tegenovergestelde…..dat gaat er niet in! Practice what you preach, weer zo’n mooie uitdrukking! Dus juist ook als ouder; doe eens lief voor jezelf! Je kind is net zo blij (of vaak zelfs nog blijer) als jullie samen op de bank een boekje lezen, in plaats van dat je de hele dag door de dierentuin zeult terwijl je er eigenlijk niet zo’n zin in had. Vaak denken we ons kind dan een plezier te doen (of denken we te voldoen aan de verwachtingen van anderen, een mooi plaatje op social media), slopen we onszelf nog een stukje verder, zijn we daarna zo kapot dat we geen pap meer kunnen zeggen, en dan worden we nog boos op ons kind omdat ze daarna nog iets van ons willen, of niet dankbaar genoeg zijn…..

Lief zijn voor jezelf als ouder is in verbinding zijn met je eigen gevoel, meebewegen met je eigen behoeften en die van je kind, en het jezelf vooral niet te moeilijk maken. Er moet al zoveel. Heb je even behoefte aan tijd alleen voor jezelf? Vraag een lieve oma of leuke buurvrouw om op te komen passen. Of doe eens niks, samen met je kind. Doe eens niet ondertussen alles wat je gewend bent te doen; Moet het huis echt nu schoner? Moet je echt nu antwoorden op die werkmail? Moet je echt nu nog zoveel andere dingen doen behalve hier te zijn met je kind? Doe eens lief. Bak koekjes omdat je zin hebt in koekjes, niet omdat het dan weer een leuke activiteit is voor je kind terwijl je er zelf geen zin in hebt maar zodat je weer een vinkje kan zetten bij ‘being a good mom’. We moeten al zo veel.

En dan vergeten we dus dat ene belangrijke stukje. Weet je hoeveel leuker je bent als moeder? Weet je hoeveel aantrekkelijker je bent als partner? Weet je wat een leuk mens je eigenlijk kunt zijn? Als jij lief bent voor jezelf. Als je het niet van anderen verlangt of verwacht, maar het jezelf geeft. Als jij jezelf gelukkig maakt, maak je de wereld om je heen ook een stukje gelukkiger. Het is besmettelijk😊💖